Tarihi bir dönem yaşıyoruz. Corona günlerinde hepimiz haftalardır evlerdeyiz. Umarım herkes iyidir de tek derdimiz bunalmak olsun. Evdeyiz deyince, yaşadığımız m2 başına geçirdiğimiz süre artınca tüm bastırılmış duygular, roller de ortaya çıkıyor. İki ayda aşçı, temizlikçi, bulaşıkçı, son ütücü, overlokçu, iç mimar, şair, yazar, bahçıvan hepsi oldum vallahi. Tabii hepsi bastırılmış değil, bir kısmı da dayatılmış roller ama deyim tam yerini buldu “sağlık olsun!”.
Bir kaç ay önce yazdığım “Evde Ergen Var Kanunları” ndan sonra gündeme uygun olarak bu sefer “Evde Herkes Var Kanunları” nı takdimimdir:
Evde Herkes Var Kanunları
- Evde akla gelmeyip, başa gelen ne çok iş var(mış). Evde iş, erkek, kadın, çocuk, yaşlı, kedi, köpek dinlemez, herkes imece usulü çalışmalı. Evde imece yoksa, birbirini yemece vardır.
- Bugünün işini yarına bırakırsan, bulaşık ,temizlik, yemek vs çığrından çıkabilir. Her şey günü gününe yapılmalı. Su uyur, ev işi uyumaz. Sabah tezgahta omlet yapacak yer bulamayıp, bulaşık yıkamak zorunda kalmayın.
- Evdeki hesabın çarşıya uyması için, her eksiği anında yazdığın bir ihtiyaç listesi olmalı. Çocukluğumuzda haftada bir banyo günü gibi şimdi haftada bir market günü var. Sonraki haftaya kalacağını görünce köpeğimiz bile azalan mamasını o listeye yazmayı öğrendi.
- Alışverişte ne alış, ne veriş, en zoru eve geliş. Önce kapınızın önü pimpiriklik seviyenize göre 2 saat ile 24 saat arası köyde açık pazar yeri gibi olur. Sonra eldivenli maskeli ev sakinleri kapıda görünüp, tek tek yumurtaları, domatesleri sabunlu suyla, paketleri dezenfektan ile temizlemek üzere operasyona girişir. Tarladan markete 3 günde gelen mal artık marketten eve de 3 günde giriyor.
- Ofiste günde 4-5 toplantıyla geçen gün, evde 8-10 telekonferansa dönüşür. Bunun sebebini çözemedim ama iyi yanı ise görüşmeler zamanında başlıyor, aynı anda tek kişi konuşabiliyor, herkes sessizde dinliyor, gündem dışına çıkılmıyor ve işler çabuk netleştiği için planlanandan önce bitiyor. Telekonferans medeniyetmiş, ona yaz aşkı muamelesi yapmayalım, ofise dönünce de yaşatalım.
- Sabah akşam hayat telekonferansla geçince, ilk telekonferans yumurta kırarak, son telekonferans köfte yoğurarak geçebiliyor. Yeni normal bu. Kamera ve sesin ne zaman açılıp, ne zaman kapanacağı önemli.
- Artık herkes evinin kaç adım olduğunu biliyor. Evde spor konusunda roman olmasa da herkes birer öykü yazabilecek tecrübeye geldi. Sporu önemseyin yoksa hayat eve sığar ama siz eve sığmaz hale gelebilirsiniz.
- Yüklük olarak kullanılan dolabın veya odanın gerçekte ne kadar yüklü olduğunu hepimiz keşfetmiş durumdayız. Oradaki her şey en az bir defa tamamen indirildi, tekrar yüklendi. En son üniversitede giydiğiniz o vatkalı kazak da gün yüzüne çıktı. Keşke üstüne de olsa. Neyse bu konuya girmeyelim.
- Mutfaktaki o gizemli rafın en arkasında kalmış son kullanma tarihi 2000 öncesi olan en az bir ürüne sahipsiniz artık. Boşuna ümitlenmeyin, sizin küflü ürününüzü ilgili marka sahibi firmaya tarihte ilk ürettikleri ürün diye satma şansınız yok. Denedim, yemedi.
- Evde öncelik sıralamanız çocuklardan kesinlikle sonra, köpekle kafa kafaya diyebiliriz. Bunu böyle kabullenip, beklentiyi ona göre belirlerseniz, sinir stres çok daha kolay yönetilebiliyor. Psikolojiden anlamasak da 20-25 gün 7/24 aynı çatı altında yaşama tecrübemiz var hepimizin. Haklı olmaya değil, huzurlu olmaya odaklanın. #Huzur evde 🙂
- Muhtemelen kredi kartı tanımlı limitiniz ve kalan harcayabileceğiniz tutar ilk defa bu ay bu kadar birbirine yaklaştı. En az 1.5 metre kuralını burada uygulamanıza gerek yok. Bırakın birbirlerine yaklaşabildikleri kadar yaklaşsınlar, sonraki aylarda bir daha birbirlerine zor kavuşurlar.
- Son olarak fiziksel uzaklık, duygusal yakınlıkla aşılır. Bugünleri elbet aşacağız. İyi kötü her tecrübe bir öğretidir hayatta. Acı da olsa, umarım bu öğretileri unutmayız devamında.
Reha Argaç
Nisan 2020
İstanbul